تأثیر خستگی موضعی عضلات ارکتوراسپاین بر بازیابی تعادل در افراد مبتلا به کایفوز پس از اعمال آشفتگی پوسچرال در صفحه ساجیتال

مقدمه: کنترل پوسچر تحت عنوان حفظ اندام ها و قسمت های مختلف بدن در وضعیت ایستاتیک و دینامیک در راستای بیومکانیکی مناسب تعریف می شود. خستگی یکی از عواملی است که وضعیت بدن را تحت تأثیر قرار می دهد. خستگی عضلانی می تواند اطلاعات رسیده از منابع حسی به مغز را مختل کرده و تعادل را از بین ببرد. بنابراین خستگی می تواند بر بازیابی تعادل اثرگذار باشد و فرد را از وضعیت طبیعی خارج کند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر خستگی موضعی عضلات ارکتوراسپاین بر بازیابی تعادل در افراد مبتلا به کایفوزیس پس از اعمال آشفتگی پوسچرال بود. مواد و روش ها: 12 نفر از دانشجویان مرد با انحنای ستون فقرات پشتی بیش از40 درجه (سن: 42/1 ± 25/23 سال، قد: 89/6 ± 92/174 سانتی متر و وزن: 17/12 ± 33/67 کیلوگرم) و 12 نفر با انحنای طبیعی ستون فقرات پشتی (سن: 53/1 ± 17/23سال، قد: 16/6 ± 92/178 سانتی متر و وزن: 34/9 ± 75/71 کیلوگرم) به شکل همتاسازی در مطالعه شرکت کردند. برای اندازه گیری میزان درجه کایفوز پشتی از خط کش منعطف استفاده شد. برای ارزیابی تعادل، میزان تغییرات جابجایی و مسافت مرکز فشار پا (center of pressure یا cop)، با استفاده از اعمال اغتشاش ناگهانی در جهت قدامی- خلفی از دستگاه foot scan استفاده شد. آزمایش ها در دو شرایط قبل و پس از خستگی با رها کردن وزنه ای برابر با 10 درصد وزن هر آزمودنی انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط آزمون های anova با اندازه گیری های مکرر (anova with repeated measures) و independent t صورت گرفت. یافته ها: مسافت جابجایی cop پس از اعمال خستگی در گروه شاهد (685/0 = p) و گروه کایفوتیک (678/0 = p) از لحاظ آماری اختلاف معنی داری را نشان نداد. بنابراین خستگی موضعی عضلات ارکتوراسپاین تأثیری بر بازیابی تعادل نداشت. نتیجه گیری: به احتمال زیاد بازیابی پوسچر پس از اختلال در تعادل در افراد کایفوتیک تحت تأثیر خستگی عضلات ارکتوراسپاین قرار نمی گیرد.